Strak....

Richard Groot, Patrick Kalshoven en Frank Thorborg volgen een Level 3 trimix cursus in Kroatië

Het lonkt, wrakduiken. Op de Noordzee, in tropisch water, of 'iets daar tussen in'. De reden voor ons om een cursus te willen doen die daar naartoe werkt. Bij het opgeven voor de Level 3 trimix cursus kregen we van JP de keuze voorgelegd om hem in Kroatië te volgen. Dit is 'iets daar tussen in', maar staat vooral bekend om zijn mooie wrakken. We zijn enthousiast; ja dus, graag!

In de aanloop naar de cursus duiken we regelmatig. Alle fundamentals skills weer eens goed oppoetsen, zodat die 'strak' gaan. Zorgen dat alle nieuwe spullen op orde zijn: argonsets, stages, lampen. Dit mag in Kroatië geen belemmering zijn.

Dag één van de cursus geeft JP in Vinkeveen: herhaling van eerdere theorie, uitleg over nieuwe skills en twee duikjes om te laten zien wat we (nog) kunnen.
Oeps, zo strak blijken die skills er toch niet meer in te zitten.

"Ah, jullie zijn er al"
Voor de reis begint krijgen we goede tips van ervaren Kroatië-gangers. Zorg dat je er op tijd bent, liefst een dag eerder zodat je voor de cursus begint al een relaxt duikje kunt maken om even te wennen aan de omgeving en het water. Goede tip. 's Ochtends om half zes vertrekken we en 1.400 km verder komen we 's avonds rond negen uur in Krnica aan. Klaar voor onze rustige dag morgen.
JP staat ons op te wachten, hij en Anne-Marie hebben die dag al twee mooie duiken op de ‘Vis’ gemaakt. "Ah, jullie zijn er al. Dat is mooi, dan kunnen we morgen direct beginnen".....
Met in het vooruitzicht dat we dan ook een dag eerder klaar kunnen zijn en dus een dag extra 'vrij' kunnen duiken, zijn we snel overtuigd. We mogen die eerste dag wel uitslapen. En krijgen 's ochtends nog als bonus van JP een RB80 rebreather workshop. Maar daarna start toch het echte werk.

Het is hard werken als vanouds. Na de eerste middag beginnen de dagen om acht uur ‘s ochtends. Eerst theorie, dan duiken, dan weer theorie. We zijn iedere dag zeker niet voor acht uur ’s avonds pas weer klaar.

De theorie is uitgebreider dan bij onze Fundamentals training en gaat dieper in op duikplanning, gasmanagement, ademgas karakteristieken en decompressie. Veel herhaling, veel nieuwe theorie. Vooral goed opletten bij het decompressie deel, we gaan tenslotte nu ook echt deco-duiken maken!
En dan nog huiswerk ook natuurlijk. S-drill uitschrijven, gasswitch procedure uitschrijven. Dryruns van een aantal procedures doen.
Alles om te zorgen dat het tijdens de duiken die volgen strakker zal gaan.

"Van je fouten leer je het meest"
De eerste twee duiken lijken op die we in Vinkeveen hebben gemaakt. Alles komt weer langs: basic 5, valve drill, S-drill, opstijging, boei. In de rest van de skills duiken komt alles regelmatig terug, maar in andere vormen. Er komen nieuwe skills bij: gasswitch, valve failures. Skills worden gecombineerd. Opstijgingen worden gecompliceerder. Wat je beter leert dan bij fundamentals is de samenhang tussen de onderdelen. Waarom moet je de valve drill beheersen? Leer en oefen de failures en je weet het. Waarom moet je de stops tijdens de opstijging feilloos beheersen? Bij decompressieduiken met verplichte stops is het belang snel duidelijk.

Soms gaat het goed, vaak niet. Het is allemaal onderdeel van het proces. Momenten van grote frustratie volgen elkaar in rap tempo op. Maar JP ziet dat we snel vooruit gaan. Voor ons gevoel lijkt die vooruitgang soms heel ver weg, als we voor de zoveelste keer weer een niet-opgeborgen lampkoord uit een gordiaanse knoop in onze nek moeten frutselen.
Maar plezier hebben we zeker ook. De GUE-EDGE gaat zonder hakkelen, inderdaad gaan skills waar we eerst moeite mee hadden steeds meer op de automatische piloot (al beseffen we ons dat niet direct). Het blijkt dus inderdaad steeds strakker te gaan!
Frank verliest bijna zijn automaat van het lachen onder water als hij ziet dat een van zijn buddy’s op zijn buik in het zand landt als JP even laat voelen hoe het is om niet één, maar drie stages bij je te hebben. Uiteraard gebeurt hem vervolgens precies hetzelfde....

Het plezier wordt vergroot omdat we niet alle duiken aan de skills werken. We maken halverwege de cursus een mooie ervaringsduik op het wrak van de 'Lina'. Het schip is in goede staat, behalve de houten dekken. Die zijn vergaan, waardoor je goed in de ruimen van het schip kunt kijken. Na een bodemtijd van een minuut of twintig volgen de decostops en de gasswitch, volgens het boekje. En: het was onze eerste duik met trimix. Alle drie komen we tevreden boven: hier doen we het tenslotte allemaal voor!

Elke keer zijn er heldere debriefings met aandachtspunten voor de volgende duik. Meedogenloze videobeelden, gemaakt door Anne-Marie, leggen ieder detail vast. Confronterend, maar uiterst leerzaam. JP benadrukt: “van je fouten leer je het meest”. We hebben gedurende de week veel geleerd….

Waar we ondertussen wel merkbaar handiger in worden is het efficiënt inladen van de auto, want wat een spullen heb je iedere keer nodig! Het duikcentrum van Maurizio is ruim voorzien van D12’s, stages en de benodigde gassen. Je geeft ’s avonds aan wat voor vullingen je de volgende dag nodig hebt en de volgende dag staat alles voor je klaar. Je ‘eigen’ set hoef je niet naar te zoeken. Grote kans dat iemand anders die al heeft. Je kunt pakken wat voorhanden is, het is toch allemaal hetzelfde. “That’s the benefit of standardisation”.
Je ziet aan het eind van de week je eigen spullen wel weer terug.

De laatste duiken van de opleiding zijn weer twee ervaringsduiken, op het fantastische wrak van de ‘Baron Gautsch’. We doen zelf de voorbereiding en planning van de duik, tot 36 meter diep. Wat een mooi duikobject, daar kan de bus in Vinkeveen nog een puntje aan zuigen… We zwemmen rond en over de opbouw. Daarna gaan we het bovenste dek in. Het zicht binnen is geweldig. JP vindt het leuk om een doel voor de duik te hebben en vraagt of wij het leuk zouden vinden als hij met ons een fotoshoot tijdens de duik doet. Of we dat leuk zouden vinden? Natuurlijk! Fantastische duiken en hier ook nog geweldige foto’s aan overhouden, wat wil je nog meer? Het is ook direct een goede mogelijkheid om een belangrijk stuk theorie in de praktijk te brengen; "rule #2: always look good". De duiken gaan volgens planning en JP is tevreden over de foto’s die hij heeft kunnen maken. Het voelt goed!

“Gefeliciteerd, …”
Tussen de duiken, theoriesessies en het huiswerk door is de sfeer ontspannen, het voelt bijna als een echte vakantie. De appartementen in Krnica zijn mooi, het eten in de lokale pizzeria en in het restaurant naast het duikcentrum prima. Naast ons is er nog een groep andere Nederlandse GUE duikers aanwezig, we eten regelmatig gezamenlijk. Het is leuk om ook op de boot elkaars verhalen en ervaringen te horen.

JP geeft in zijn eindevaluatie aan dat wij hebben laten zien dat we de skills voldoende beheersen en dat we als team dit soort duiken aan kunnen. Goed nieuws dus! Op het theorie examen scoren we 95%. We zijn alle drie geslaagd. Daarnaast gaan de skills ondertussen voldoende strak om ons ook voor de Fundamentals te upgraden naar een tec-rating, 200% resultaat dus!
Eén van de andere duikers komt direct naar ons toe: “gefeliciteerd, je hebt er nu een hele dure hobby bij”….
De laatste dagen maken we als zelfstandig team nog een paar mooie duiken, o.a. op de 'Hans Schmidt' en de 'Giuseppe Dezza'.

Maurizio nodigt ons twee dagen achter elkaar uit voor een barbecue. De eerste bij het duikcentrum, de tweede bij hem thuis. De hoeveelheid vlees is onvoorstelbaar, maar evenredig aan zijn gastvrijheid. Volgegeten, maar tevreden, beginnen we de volgende ochtend om half zes weer aan de terugreis. Het was een mooie week, op een plek waar we zeker nog eens terugkomen!

Graag bedanken we JP en Anne-Marie voor de opleiding en Patrick, Aldo, Rob en Marlon voor het prettige gezelschap!

Frank Thorborg