GUE Fundamentals in Tsjechische Republiek

Het is alweer enige tijd geleden dat ik via Facebook gevraagd werd om te komen spreken op een conferentie voor technische duikers in Tsjechië. Ik doe dit wel vaker en heb onlangs nog over GUE en grotduiken gesproken op de Baltic Tech conferentie in Polen.

Bijna gelijktijdig kreeg ik ook het verzoek om een Fundamentals te geven in Tsjechië, er waren drie kandidaten. Het leek mij een leuke combinatie met de conferentie dus we zijn gestart met het organiseren en zoeken naar een geschikte locatie en toen alles geregeld was ben ik richting het oosten vertrokken…

De locatie voor de Fundamentals ligt in de middle of nowhere. Een adres voor mijn TOMTOM was niet beschikbaar maar wel de GPS coördinaten en dat geeft de burger moed. Ik vertrok maandagmorgen vroeg vanuit Enschede nadat ik de avond ervoor een 4-daagse Fundamentals in Diveworld had afgesloten. Enigszins groggy stuur ik de vele kilometers door Duitsland. Eind van de middag bereik ik de grens met Tsjechië en neem de afslag richting Praag. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan: veel mannen met snorren in veel te oude auto’s en vrouwtjes met hoofddoekjes. Nadat ik Praag gepasseerd ben lijkt de tijd nog verder terug te lopen: kleine middeleeuwse dorpjes wisselen elkaar af en het landschap wordt steeds bosrijker en heuvelachtiger. De TOMTOM stuurt me over landweggetjes die helemaal dichtgesneeuwd zijn en ik ben blij met de goede winterbanden onder onze Renault Traffic. Ik begin te twijfelen aan de juistheid van de coördinaten als de wegen compleet ophouden en besluit op dat moment Jozef (bijnaam Bumby) te bellen om me te komen redden. Jozef (die op de chat op Skype redelijk uit zijn Engels kwam) blijkt vrijwel geen woord Engels te spreken (hij bleek op skype Google translate te gebruiken). Met wat steenkolen Duits komen we erachter waar ik zit en hij komt me even later met een zwaar slippende landrover redden. Ik volg  de landrover nog verder bush in....

De locatie voor de cursus is een volgelopen steengroeve http://www.lestinkalom.cz/ en zo’n beetje de bekendste duikstek in het land. Ik ben niet echt gelukkig als ik een dun laagje ijs op het water zie liggen. Bij het meertje staat een houten huis waar ik samen met de cursisten zal overnachten en er is ook een klein houten gebouwtje dat fungeert als restaurant. Binnen aangekomen staat de kolenkachel op 50C en staat er op de kachel een grote pan goulash te pruttelen. Het eetkeetje wordt met ferme hand geregeerd door een blonde dame die ik “Mammie”’ mag noemen. Ik krijg meteen een mok hete koffie en een stapel broodjes in mijn handen geduwd en dat komt prima uit want ook Mammie spreekt geen woord Engels of Duits. Gelukkig komen al snel twee cursisten als een wervelstorm het eetkeetje binnenrollen en overladen me met tassen vol worst en zelf gebrouwen Slivovitsj. Het blijkt dat de derde kandidaat op het laatste moment heeft afgezegd, het is niet anders.

Ik geef de twee overgebleven kandidaten (Michael en Michael) de optie te kiezen voor een 3-daagse of een 4-daagse cursus. Ze besluiten snel voor de vierdaagse dus we hebben lekker de tijd om veel te kunnen doen. Ik besluit ook de namen aan te passen, het worden Doc en Matjo want anders kan ik ze niet uit elkaar houden als ik ze moet aanspreken. Doc is een uit Slowakije afkomstige patholoog anatoom en doctor in de hyperbare geneeskunde. Daarnaast is hij Rebreather duiker en Instructeur met meer dan 3500 duiken op zijn naam, niet de eerste de beste dus. Matjo is een goede vriend van hem en wat hij aan ervaring tekort komt maakt hij meer dan goed door zijn enorme enthousiasme, wat een stuiterbal. Na een overvloedige goulash maaltijd besluiten we vroeg naar bed te gaan, de cursus start de volgende dag om 08:00.

De volgende ochtend na het ontbijt, weet ik Mammie duidelijk te maken dat voor mij een boterham of wat fruit voldoende is. De kilometers worst, gebakken bonen met spek, de eieren en chocolade was een beetje teveel op een nuchtere maag. Buiten begint het trouwens weer te sneeuwen en is het -10c. We starten onze eerste dag met  theorie; cursus inhoud, historie en filosofie GUE, bespreken de buoyancy, balanced rig, trim en de diverse zwemtechnieken en doen een volledige materiaal workshop inclusief afstellen van de backplates. Tussendoor gaan we op zoek naar een zwembad. Jozef neemt ons mee in zijn 4Wd op een wilde tocht door de bossen richting een nabijgelegen dorpje. Daar aangekomen blijkt hij ook moeite met zijn oriëntatie te hebben en zien we het hele plaatsje vier keer voordat we eindelijk bij het bad aankomen. Het zwembad lijkt op een scene uit een oude oostblok film en de omkleedprocedures zijn even wennen. Eenmaal in het water doen we de fitnesstest en werken we aan de backward kick en helicopter turn. Beiden mannen maken meteen al goede vorderingen en tevreden hobbelen we terug door de bush naar Mammie die met warme hapjes op ons zit te wachten.

De tweede dag beginnen we vroeg met theorie over decompressie en gasmanagement. Bumby wordt met een roeibootje het meertje opgestuurd om het ijs kapot te maken want overhead duiken zijn niet toegestaan tijdens Fundamentals training. Hij neemt zijn taak zeer serieus: na 1 ½ uur is het hele meertje ijsvrij en Bumby behoorlijk toe aan een middagdutje. Na de lunch (geen details) doen we dryruns van de basic 5 en werken aan het duikmateriaal van Doc en Matjo waar nog wel wat eer aan te behalen valt. Ik maak ze wegwijs in de GUE EDGE en we maken twee duiken in het 2c koude water. We duiken allemaal met heating shirts en drooghandschoenen en besteden de duik aan beheersing van drijfvermogen, trim en propulsie technieken. Het water is behoorlijk helder maar alle vis zit diep in de modder om te overwinteren. Beide heren laten behoorlijk basisvaardigheden zien en zijn goed in staat mijn aanwijzigen om te zetten in resultaten. De debriefing doen we uit het water zodat onze vingers weer de gelegenheid krijgen op te warmen, aan het einde van de duik was bij iedereen het gevoel volledig verdwenen. Na het avondeten besluiten Doc en Matjo aan hun apparatuur te werken en nog lang hoor ik ze sleutelen en overleggen tot ik uiteindelijk in slaap val.

De derde dag staat in het teken van Nitrox, gasnarcose, CO2 en dryruns van de S-drill en de V-drill. Bumby die wederom tot ijsbreker gebombardeerd is, is de hele ochtend al met zijn roeibootje in touw geweest om het meertje ijsvrij te maken terwijl wij na de theorie buiten hard aan het werk zijn om de S-Drill onder te knie te krijgen. De temperatuur daalt elke dag en morgen wordt veel sneeuw verwacht, dat beloofd wat. De duiken verlopen goed. Er moet wat gecorrigeerd worden aan trim en de opstijgingen zijn zoals verwacht altijd zwaar, maar ik ben zeer tevreden met de constante progressie die de twee Slovaken laten zien.

Als ik de vierde dag wakker wordt en naar buiten kijk, zie ik een witte Bumby in een wit roeibootje, hard werkend op een witte plas in een wit landschap: het sneeuwt als een gek. Wij beginnen de dag met theorie over awareness en de mannen maken het theorie examen met uitstekende resultaten. We bespreken het doel van reels, spools en boeien, doen een dryrun van de rescue skill en doorlopen de procedure van de backuplight deployment. In de hevige sneeuwval doen we onze GUE EDGE en maken de twee laatste duiken. Het is super om te zien hoe zowel Doc als Matjo gegroeid zijn en aantonen solide duikers te zijn die beschikken over de juiste vaardigheden. In de uiteindelijke cursus-evaluatie beloon ik ze dan ook allebei met een zeerverdiende Technical Rating. Onnodig om te zeggen dat ze er zeer verguld mee zijn. We pakken onze spullen in, nemen afscheid van Mammie en vertrekken in een blizzard naar het 160 km verderop gelegen Liberec, waar de volgende dag de Technische Conferentie zal plaatsvinden.

De Tech meeting wordt gehouden in de conferentieruimte van een Sport-Arena en is bijzonder goed georganiseerd. Er wordt een paar honderd man verwacht. De conferentie begint met een presentatie over de geschiedenis van het duiken, de goede man is zelf een beetje een fossiel en zijn verhaal  en de honderden foto´s die dit illustreren, zijn behoorlijk langdradig. Er gaat een zucht van opluchting door de zaal als hij zijn verhaal beëindigt. Samen met een leuke vertolkster mag ik dan het podium op en ik doe mijn verhaal over GUE en de EKPP. Initieel is er wat weerstand want GUE en DIR zijn niet erg bekend en geliefd in Tsjechië. Gaandeweg mijn verhaal verandert er iets en hoor ik meer en meer positieve geluiden. Ik weet helaas niet of dit te wijten is aan argumenten of aan de stralende lach van mijn vertaalster. Ik besluit Matjo naar voren te roepen om in zijn eigen taal te vertellen over de cursus die hij zojuist heeft afgerond. Ook nu zijn de reacties uit de zaal enthousiast  en ik sluit mijn presentatie af met videobeelden van een van onze EKPP projecten.

De rest van de Tech meeting wordt ingevuld door presentaties over Scapa Flow, het wrak van het Duitse vliegdekschip `Graf Zeppelin` in de Baltische Zee en Doc die een presentatie geeft over de ontwikkeling van bacteriën en virussen in rebreathers waar hij uitgebreid onderzoek naar gedaan heeft. Na zijn verhaal besluit ik spontaan mijn RB80 nog beter schoon te maken tussen duiken door. De meeting wordt afgesloten met een gezamenlijk diner en mag een groot succes worden genoemd.

Terugkijkend heb ik genoten van mijn  ervaringen in Tsjechië,  veel nieuwe vrienden gemaakt en ben een ervaring rijker. Deze zomer ga ik terug om een Fundamentals te geven in Slowakije en van 1 ding ben ik dan zeker….. Bumby hoeft geen ijs te komen breken.

JP Bresser